| 
                                                  Vegstikur
        29. dags mánaðarins
   
 
  Dagar mannsins eru sem grasið,
 hann blómgast sem blómið á mörkinni,
 er vindur blæs á hann
 er hann horfinn,
 og staður hans
 þekkir hann ekki framar.
 
 En miskunn Drottins
 við þá er óttast hann
 varir frá eilífð til eilífðar,
 og réttlæti hans nær
 til barnabarnanna,
 
        
         Sem skuggi eru dagar vorir á
        jörðunni,..
 
        
         
      
		Óttast þú ekki, þegar einhver 
      verður ríkur, þegar dýrð húss hans verður mikil,
 því að hann tekur ekkert af því með 
      sér, þegar hann deyr,
 auður hans fer ekki niður þangað á eftir honum.
   Kenn oss að telja daga vora,
 að vér megum öðlast viturt hjarta.
 
        
         Hvað stoðar það manninn
 að eignast allan
        heiminn,
 en fyrirgjöra sálu sinni?
 
        
         Sannlega, mennirnir eru gras.
 Grasið visnar, blómin fölna,
 en orð Guðs vors
 stendur stöðugt
 eilíflega.
 
        
         Og heimurinn fyrirferst og fýsn hans,
 en sá, sem gjörir Guðs vilja,
 varir að eilífu.
 
        
         Nú er hagkvæm tíð,
 nú er
        hjálpræðis dagur.
 
        
         Heimurinn í núverandi mynd
 líður
        undir lok.
 
        
         Gefum gætur hver að öðrum
 og hvetjum hver annan
 til kærleika og góðra verka.
 uppörvið hver annan,
 og það því fremur sem þér sjáið að
 dagurinn færist nær.
 
	
      |