SÁLMARNIR
Fimmta bók

 

108   Ljóð. Davíðssálmur.

² Hjarta mitt er stöðugt, ó Guð,

ég vil syngja og leika,

vakna þú, sála mín!

³ Vakna þú, harpa og gígja,

ég vil vekja morgunroðann.

⁴ Ég vil lofa þig meðal lýðanna, Drottinn,

vegsama þig meðal þjóðanna,

⁵ því að miskunn þín er himnum hærri,

og trúfesti þín nær til skýjanna.

⁶ Sýn þig himnum hærri, ó Guð,

og dýrð þín breiðist yfir gjörvalla jörðina,

⁷ til þess að ástvinir þínir megi frelsast.

Hjálpa þú með hægri hendi þinni og bænheyr mig.

⁸ Guð hefir sagt í helgidómi sínum: "Ég vil fagna,

ég vil skipta Síkem, mæla út Súkkót-dal.

⁹ Ég á Gíleað, ég á Manasse,

og Efraím er hlíf höfði mínu,

Júda veldissproti minn.

¹⁰ Móab er mundlaug mín,

í Edóm fleygi ég skónum mínum,

yfir Filisteu fagna ég."

¹¹ Hver vill fara með mig í örugga borg,

hver vill flytja mig til Edóm?

¹² Þú hefir útskúfað oss, ó Guð,

og þú, Guð, fer eigi út með hersveitum vorum.

¹³ Veit oss lið gegn fjandmönnunum,

því að mannahjálp er ónýt.

¹⁴ Með Guðs hjálp munum vér hreystiverk vinna,

og hann mun troða óvini vora fótum.

109   Til söngstjórans. Davíðssálmur.

Þú Guð lofsöngs míns, ver eigi hljóður,

² því að óguðlegan og svikulan munn opna þeir í gegn mér,

tala við mig með ljúgandi tungu.

³ Með hatursorðum umkringja þeir mig

og áreita mig að ástæðulausu.

⁴ Þeir launa mér elsku mína með ofsókn,

en ég gjöri ekki annað en biðja.

⁵ Þeir launa mér gott með illu

og elsku mína með hatri.

⁶ Set óguðlegan yfir mótstöðumann minn,

og ákærandinn standi honum til hægri handar.

⁷ Hann gangi sekur frá dómi

og bæn hans verði til syndar.

⁸ Dagar hans verði fáir,

og annar hljóti embætti hans.

⁹ Börn hans verði föðurlaus

og kona hans ekkja.

¹⁰ Börn hans fari á flæking og vergang,

þau verði rekin burt úr rústum sínum.

¹¹ Okrarinn leggi snöru fyrir allar eigur hans,

og útlendir fjandmenn ræni afla hans.

¹² Enginn sýni honum líkn,

og enginn aumkist yfir föðurlausu börnin hans.

¹³ Niðjar hans verði afmáðir,

nafn hans útskafið í fyrsta ættlið.

¹⁴ Misgjörðar feðra hans verði minnst af Drottni

og synd móður hans eigi afmáð,

¹⁵ séu þær ætíð fyrir sjónum Drottins

og hann afmái minningu þeirra af jörðunni

¹⁶ sakir þess, að hann mundi eigi eftir að sýna elsku,

heldur ofsótti hinn hrjáða og snauða

og hinn ráðþrota til þess að drepa hann.

¹⁷ Hann elskaði bölvunina, hún bitni þá á honum,

hann smáði blessunina, hún sé þá fjarri honum.

¹⁸ Hann íklæddist bölvuninni sem kufli,

hún læsti sig þá inn í innyfli hans sem vatn

og í bein hans sem olía,

¹⁹ hún verði honum sem klæði, er hann sveipar um sig,

og sem belti, er hann sífellt gyrðist.

²⁰ Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni

og þeirra, er tala illt í gegn mér.

²¹ En þú, Drottinn Guð, breyt við mig eftir gæsku miskunnar þinnar,

frelsa mig sakir nafns þíns,

²² því að ég er hrjáður og snauður,

hjartað berst ákaft í brjósti mér.

²³ Ég hverf sem hallur skuggi,

ég er hristur út eins og jarðvargar.

²⁴ Kné mín skjögra af föstu,

og hold mitt tærist af viðsmjörsskorti.

²⁵ Ég er orðinn þeim að spotti,

þegar þeir sjá mig, hrista þeir höfuðið.

²⁶ Veit mér lið, Drottinn, Guð minn,

hjálpa mér eftir miskunn þinni,

²⁷ að þeir megi komast að raun um, að það var þín hönd,

að það varst þú, Drottinn, sem gjörðir það.

²⁸ Bölvi þeir, þú munt blessa,

verði þeir til skammar, er rísa gegn mér,

en þjónn þinn gleðjist.

²⁹ Andstæðingar mínir íklæðist svívirðing,

sveipi um sig skömminni eins og skikkju.

³⁰ Ég vil lofa Drottin mikillega með munni mínum,

meðal fjölmennis vil ég vegsama hann,

³¹ því að hann stendur hinum snauða til hægri handar

til þess að hjálpa honum gegn þeim er sakfella hann.

110   Davíðssálmur.

Svo segir Drottinn við herra minn:

"Sest þú mér til hægri handar,

þá mun ég leggja óvini þína

sem fótskör að fótum þér."

² Drottinn réttir út þinn volduga sprota frá Síon,

drottna þú mitt á meðal óvina þinna!

³ Þjóð þín kemur sjálfboða á valdadegi þínum.

Í helgu skrauti frá skauti morgunroðans

kemur dögg æskuliðs þíns til þín.

⁴ Drottinn hefir svarið, og hann iðrar þess eigi:

"Þú ert prestur að eilífu, að hætti Melkísedeks."

⁵ Drottinn er þér til hægri handar,

hann knosar konunga á degi reiði sinnar.

⁶ Hann heldur dóm meðal þjóðanna, fyllir allt líkum,

hann knosar höfuð um víðan vang.

⁷ Á leiðinni drekkur hann úr læknum,

þess vegna ber hann höfuðið hátt.

111

Halelúja.

Ég vil lofa Drottin af öllu hjarta,

í félagi og söfnuði réttvísra.

² Mikil eru verk Drottins,

verð íhugunar öllum þeim, er hafa unun af þeim.

³ Tign og vegsemd eru verk hans

og réttlæti hans stendur stöðugt að eilífu.

⁴ Hann hefir látið dásemdarverka sinna minnst verða,

náðugur og miskunnsamur er Drottinn.

⁵ Hann hefir gefið fæðu þeim, er óttast hann,

hann minnist að eilífu sáttmála síns.

⁶ Hann hefir kunngjört þjóð sinni kraft verka sinna,

með því að gefa þeim eignir heiðingjanna.

⁷ Verk handa hans eru trúfesti og réttvísi,

öll fyrirmæli hans eru áreiðanleg,

⁸ örugg um aldur og ævi,

framkvæmd í trúfesti og réttvísi.

⁹ Hann hefir sent lausn lýð sínum,

skipað sáttmála sinn að eilífu,

heilagt og óttalegt er nafn hans.

¹⁰ Upphaf speki er ótti Drottins,

hann er fögur hyggindi öllum þeim, er iðka hann.

Lofstír hans stendur um eilífð.

112

Halelúja.

Sæll er sá maður, sem óttast Drottin

og hefir mikla unun af boðum hans.

² Niðjar hans verða voldugir á jörðunni,

ætt réttvísra mun blessun hljóta.

³ Nægtir og auðæfi eru í húsi hans,

og réttlæti hans stendur stöðugt að eilífu.

⁴ Hann upprennur réttvísum sem ljós í myrkrinu,

mildur og meðaumkunarsamur og réttlátur.

⁵ Vel farnast þeim manni, sem er mildur og fús að lána,

sem framkvæmir málefni sín með réttvísi,

⁶ því að hann mun eigi haggast að eilífu,

hins réttláta mun minnst um eilífð.

⁷ Hann óttast eigi ill tíðindi,

hjarta hans er stöðugt og treystir Drottni.

⁸ Hjarta hans er öruggt, hann óttast eigi,

og loks fær hann að horfa á fjendur sína auðmýkta.

⁹ Hann hefir miðlað mildilega, gefið fátækum,

réttlæti hans stendur stöðugt að eilífu,

horn hans gnæfir hátt í vegsemd.

¹⁰ Hinn óguðlegi sér það, og honum gremst,

nístir tönnum og tortímist.

Ósk óguðlegra verður að engu.

113

Halelúja.

Þjónar Drottins, lofið,

lofið nafn Drottins.

² Nafn Drottins sé blessað

héðan í frá og að eilífu.

³ Frá sólarupprás til sólarlags

sé nafn Drottins vegsamað.

⁴ Drottinn er hafinn yfir allar þjóðir

og dýrð hans yfir himnana.

⁵ Hver er sem Drottinn, Guð vor?

Hann situr hátt

⁶ og horfir djúpt

á himni og á jörðu.

⁷ Hann reisir lítilmagnann úr duftinu,

lyftir snauðum upp úr saurnum

⁸ og leiðir hann til sætis hjá tignarmönnum,

hjá tignarmönnum þjóðar hans.

⁹ Hann lætur óbyrjuna í húsinu búa í næði

sem glaða barnamóður.

Halelúja.

114

Þegar Ísrael fór út af Egyptalandi,

Jakobs ætt frá þjóðinni, er mælti á erlenda tungu,

² varð Júda helgidómur hans,

Ísrael ríki hans.

³ Hafið sá það og flýði,

Jórdan hörfaði undan.

⁴ Fjöllin hoppuðu sem hrútar,

hæðirnar sem lömb.

⁵ Hvað er þér, haf, er þú flýr,

Jórdan, er þú hörfar undan,

⁶ þér fjöll, er þér hoppið sem hrútar,

þér hæðir sem lömb?

⁷ Titra þú, jörð, fyrir augliti Drottins,

fyrir augliti Jakobs Guðs,

⁸ hans sem gjörir klettinn að vatnstjörn,

tinnusteininn að vatnslind.

115

Gef eigi oss, Drottinn, eigi oss,

heldur þínu nafni dýrðina

sakir miskunnar þinnar og trúfesti.

² Hví eiga heiðingjarnir að segja:

"Hvar er Guð þeirra?"

³ En vor Guð er í himninum,

allt sem honum þóknast, það gjörir hann.

⁴ Skurðgoð þeirra eru silfur og gull,

handaverk manna.

⁵ Þau hafa munn, en tala ekki,

augu, en sjá ekki,

⁶ þau hafa eyru, en heyra ekki,

nef, en finna engan þef.

⁷ Þau hafa hendur, en þreifa ekki,

fætur, en ganga ekki,

þau tala eigi með barka sínum.

⁸ Eins og þau eru, verða smiðir þeirra,

allir þeir er á þau treysta.

⁹ En Ísrael treystir Drottni,

hann er hjálp þeirra og skjöldur.

¹⁰ Arons ætt treystir Drottni,

hann er hjálp þeirra og skjöldur.

¹¹ Þeir sem óttast Drottin treysta Drottni,

hann er hjálp þeirra og skjöldur.

¹² Drottinn minnist vor, hann mun blessa,

hann mun blessa Ísraels ætt,

hann mun blessa Arons ætt,

¹³ hann mun blessa þá er óttast Drottin,

yngri sem eldri.

¹⁴ Drottinn mun fjölga yður,

sjálfum yður og börnum yðar.

¹⁵ Þér eruð blessaðir af Drottni,

skapara himins og jarðar.

¹⁶ Himinninn er himinn Drottins,

en jörðina hefir hann gefið mannanna börnum.

¹⁷ Eigi lofa andaðir menn Drottin,

né heldur neinn sá, sem hniginn er í dauðaþögn,

¹⁸ en vér viljum lofa Drottin,

héðan í frá og að eilífu.

Halelúja.

116

Ég elska Drottin,

af því að hann heyrir grátbeiðni mína.

² Hann hefir hneigt eyra sitt að mér,

og alla ævi vil ég ákalla hann.

³ Snörur dauðans umkringdu mig,

angist Heljar mætti mér,

ég mætti nauðum og harmi.

⁴ Þá ákallaði ég nafn Drottins:

"Ó, Drottinn, bjarga sál minni!"

⁵ Náðugur er Drottinn og réttlátur,

og vor Guð er miskunnsamur.

⁶ Drottinn varðveitir varnarlausa,

þegar ég var máttvana hjálpaði hann mér.

⁷ Verð þú aftur róleg, sála mín,

því að Drottinn gjörir vel til þín.

⁸ Já, þú hreifst sál mína frá dauða,

auga mitt frá gráti,

fót minn frá hrösun.

⁹ Ég geng frammi fyrir Drottni

á landi lifenda.

¹⁰ Ég trúði, þó ég segði:

"Ég er mjög beygður."

¹¹ Ég sagði í angist minni:

"Allir menn ljúga."

¹² Hvað á ég að gjalda Drottni

fyrir allar velgjörðir hans við mig?

¹³ Ég lyfti upp bikar hjálpræðisins

og ákalla nafn Drottins.

¹⁴ Ég greiði Drottni heit mín,

og það í augsýn alls lýðs hans.

¹⁵ Dýr er í augum Drottins

dauði dýrkenda hans.

¹⁶ Æ, Drottinn, víst er ég þjónn þinn,

ég er þjónn þinn, sonur ambáttar þinnar,

þú leystir fjötra mína.

¹⁷ Þér færi ég þakkarfórn

og ákalla nafn Drottins.

¹⁸ Ég greiði Drottni heit mín,

og það í augsýn alls lýðs hans,

¹⁹ í forgörðum húss Drottins,

í þér, Jerúsalem.

Halelúja.

117

Lofið Drottin, allar þjóðir,

vegsamið hann, allir lýðir,

² því að miskunn hans er voldug yfir oss,

og trúfesti Drottins varir að eilífu.

Halelúja.

118

Þakkið Drottni, því að hann er góður,

því að miskunn hans varir að eilífu.

² Það mæli Ísrael:

"Því að miskunn hans varir að eilífu!"

³ Það mæli Arons ætt:

"Því að miskunn hans varir að eilífu!"

⁴ Það mæli þeir sem óttast Drottin:

"Því að miskunn hans varir að eilífu!"

⁵ Í þrengingunni ákallaði ég Drottin,

hann bænheyrði mig og rýmkaði um mig.

⁶ Drottinn er með mér, ég óttast eigi,

hvað geta menn gjört mér?

⁷ Drottinn er með mér með hjálp sína,

og ég mun fá að horfa á ófarir hatursmanna minna.

⁸ Betra er að leita hælis hjá Drottni

en að treysta mönnum,

⁹ betra er að leita hælis hjá Drottni

en að treysta tignarmönnum.

¹⁰ Allar þjóðir umkringdu mig,

en í nafni Drottins hefi ég sigrast á þeim.

¹¹ Þær umkringdu mig á alla vegu,

en í nafni Drottins hefi ég sigrast á þeim.

¹² Þær umkringdu mig eins og býflugur vax,

brunnu sem eldur í þyrnum,

en í nafni Drottins hefi ég sigrast á þeim.

¹³ Mér var hrundið, til þess að ég skyldi falla,

en Drottinn veitti mér lið.

¹⁴ Drottinn er styrkur minn og lofsöngur,

og hann varð mér til hjálpræðis.

¹⁵ Fagnaðar- og siguróp

kveður við í tjöldum réttlátra:

Hægri hönd Drottins vinnur stórvirki,

¹⁶ hægri hönd Drottins upphefur,

hægri hönd Drottins vinnur stórvirki.

¹⁷ Ég mun eigi deyja, heldur lifa

og kunngjöra verk Drottins.

¹⁸ Drottinn hefir hirt mig harðlega,

en eigi ofurselt mig dauðanum.

¹⁹ Ljúkið upp fyrir mér hliðum réttlætisins,

að ég megi fara inn um þau og lofa Drottin.

²⁰ Þetta er hlið Drottins,

réttlátir menn fara inn um það.

²¹ Ég lofa þig, af því að þú bænheyrðir mig

og ert orðinn mér hjálpræði.

²² Steinninn sem smiðirnir höfnuðu

er orðinn að hyrningarsteini.

²³ Að tilhlutun Drottins er þetta orðið,

það er dásamlegt í augum vorum.

²⁴ Þetta er dagurinn sem Drottinn hefir gjört,

fögnum, verum glaðir á honum.

²⁵ Drottinn, hjálpa þú,

Drottinn, gef þú gengi!

²⁶ Blessaður sé sá sem kemur í nafni Drottins,

frá húsi Drottins blessum vér yður.

²⁷ Drottinn er Guð, hann lætur oss skína ljós.

Tengið saman dansraðirnar með laufgreinum,

allt inn að altarishornunum.

²⁸ Þú ert Guð minn, og ég þakka þér,

Guð minn, ég vegsama þig.

²⁹ Þakkið Drottni, því að hann er góður,

því að miskunn hans varir að eilífu.

Sálmur
119

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	22

Sælir eru þeir sem breyta grandvarlega,

þeir er fram ganga í lögmáli Drottins.

² Sælir eru þeir er halda reglur hans,

þeir er leita hans af öllu hjarta

³ og eigi fremja ranglæti,

en ganga á vegum hans.

⁴ Þú hefir gefið skipanir þínar,

til þess að menn skuli halda þær vandlega.

⁵ Ó að breytni mín mætti vera staðföst,

svo að ég varðveiti lög þín.

⁶ Þá mun ég eigi til skammar verða,

er ég gef gaum að öllum boðum þínum.

⁷ Ég skal þakka þér af einlægu hjarta,

er ég hefi numið þín réttlátu ákvæði.

⁸ Ég vil gæta laga þinna,

þá munt þú alls ekki yfirgefa mig.

119:2

⁹ Með hverju getur ungur maður haldið vegi sínum hreinum?

Með því að gefa gaum að orði þínu.

¹⁰ Ég leita þín af öllu hjarta,

lát mig eigi villast frá boðum þínum.

¹¹ Ég geymi orð þín í hjarta mínu,

til þess að ég skuli eigi syndga gegn þér.

¹² Lofaður sért þú, Drottinn,

kenn mér lög þín.

¹³ Með vörum mínum tel ég upp

öll ákvæði munns þíns.

¹⁴ Yfir vegi vitnisburða þinna gleðst ég

eins og yfir alls konar auði.

¹⁵ Fyrirmæli þín vil ég íhuga

og skoða vegu þína.

¹⁶ Ég leita unaðar í lögum þínum,

gleymi eigi orði þínu.

119:3

¹⁷ Veit þjóni þínum að lifa,

að ég megi halda orð þín.

¹⁸ Ljúk upp augum mínum, að ég megi skoða

dásemdirnar í lögmáli þínu.

¹⁹ Ég er útlendingur á jörðunni,

dyl eigi boð þín fyrir mér.

²⁰ Sál mín er kvalin af þrá

eftir ákvæðum þínum alla tíma.

²¹ Þú hefir ógnað ofstopamönnunum,

bölvaðir eru þeir, sem víkja frá boðum þínum.

²² Velt þú af mér háðung og skömm,

því að ég hefi haldið reglur þínar.

²³ Þótt þjóðhöfðingjar sitji og taki saman ráð sín gegn mér,

þá íhugar þjónn þinn lög þín.

²⁴ Og reglur þínar eru unun mín,

boð þín eru ráðgjafar mínir.

119:4

²⁵ Sál mín loðir við duftið,

lát mig lífi halda eftir orði þínu.

²⁶ Ég hefi talið upp málefni mín, og þú bænheyrðir mig,

kenn mér lög þín.

²⁷ Lát mig skilja veg fyrirmæla þinna,

að ég megi íhuga dásemdir þínar.

²⁸ Sál mín tárast af trega,

reis mig upp eftir orði þínu.

²⁹ Lát veg lyginnar vera fjarri mér

og veit mér náðarsamlega lögmál þitt.

³⁰ Ég hefi útvalið veg sannleikans,

sett mér ákvæði þín fyrir sjónir.

³¹ Ég held fast við reglur þínar,

Drottinn, lát mig eigi verða til skammar.

³² Ég vil skunda veg boða þinna,

því að þú hefir gjört mér létt um hjartað.

119:5

³³ Kenn mér, Drottinn, veg laga þinna,

að ég megi halda þau allt til enda.

³⁴ Veit mér skyn, að ég megi halda lögmál þitt

og varðveita það af öllu hjarta.

³⁵ Leið mig götu boða þinna,

því að af henni hefi ég yndi.

³⁶ Beyg hjarta mitt að reglum þínum,

en eigi að ranglátum ávinningi.

³⁷ Snú augum mínum frá því að horfa á hégóma,

lífga mig á vegum þínum.

³⁸ Staðfest fyrirheit þitt fyrir þjóni þínum,

sem gefið er þeim er þig óttast.

³⁹ Nem burt háðungina, sem ég er hræddur við,

því að ákvæði þín eru góð.

⁴⁰ Sjá, ég þrái fyrirmæli þín,

lífga mig með réttlæti þínu.

119:6

⁴¹ Lát náð þína koma yfir mig, Drottinn,

hjálpræði þitt, samkvæmt fyrirheiti þínu,

⁴² að ég fái andsvör veitt þeim er smána mig,

því að þínu orði treysti ég.

⁴³ Og tak aldrei sannleikans orð burt úr munni mínum,

því að ég bíð dóma þinna.

⁴⁴ Ég vil stöðugt varðveita lögmál þitt,

um aldur og ævi,

⁴⁵ þá mun ég ganga um víðlendi,

því að ég leita fyrirmæla þinna,

⁴⁶ þá mun ég tala um reglur þínar frammi fyrir konungum,

og eigi skammast mín,

⁴⁷ og leita unaðar í boðum þínum,

þeim er ég elska,

⁴⁸ og rétta út hendurnar eftir boðum þínum,

þeim er ég elska,

og íhuga lög þín.

119:7

⁴⁹ Minnst þú þess orðs við þjón þinn,

sem þú lést mig vona á.

⁵⁰ Þetta er huggun mín í eymd minni,

að orð þitt lætur mig lífi halda.

⁵¹ Ofstopamenn spotta mig ákaflega,

en ég vík eigi frá lögmáli þínu.

⁵² Ég minnist dóma þinna frá öndverðu, Drottinn,

og læt huggast.

⁵³ Heiftarreiði við óguðlega hrífur mig,

við þá er yfirgefa lögmál þitt.

⁵⁴ Lög þín eru efni ljóða minna

á þessum stað, þar sem ég er gestur.

⁵⁵ Um nætur minnist ég nafns þíns, Drottinn,

og geymi laga þinna.

⁵⁶ Þetta er orðin hlutdeild mín,

að halda fyrirmæli þín.

119:8

⁵⁷ Drottinn er hlutskipti mitt,

ég hefi ákveðið að varðveita orð þín.

⁵⁸ Ég hefi leitað hylli þinnar af öllu hjarta,

ver mér náðugur samkvæmt fyrirheiti þínu.

⁵⁹ Ég hefi athugað vegu mína

og snúið fótum mínum að reglum þínum.

⁶⁰ Ég hefi flýtt mér og eigi tafið

að varðveita boð þín.

⁶¹ Snörur óguðlegra lykja um mig,

en lögmáli þínu hefi ég eigi gleymt.

⁶² Um miðnætti rís ég upp til þess að þakka þér þín réttlátu ákvæði.

⁶³ Ég er félagi allra þeirra er óttast þig

og varðveita fyrirmæli þín.

⁶⁴ Jörðin er full af miskunn þinni, Drottinn,

kenn mér lög þín.

119:9

⁶⁵ Þú hefir gjört vel til þjóns þíns

eftir orði þínu, Drottinn.

⁶⁶ Kenn mér góð hyggindi og þekkingu,

því að ég trúi á boð þín.

⁶⁷ Áður en ég var beygður, villtist ég,

en nú varðveiti ég orð þitt.

⁶⁸ Þú ert góður og gjörir vel,

kenn mér lög þín.

⁶⁹ Ofstopamenn spinna upp lygar gegn mér,

en ég held fyrirmæli þín af öllu hjarta.

⁷⁰ Hjarta þeirra er tilfinningarlaust sem mör væri,

en ég leita unaðar í lögmáli þínu.

⁷¹ Það varð mér til góðs, að ég var beygður,

til þess að ég mætti læra lög þín.

⁷² Lögmálið af munni þínum er mér mætara

en þúsundir af gulli og silfri.

119:10

⁷³ Hendur þínar hafa gjört mig og skapað,

veit mér skyn, að ég megi læra boð þín.

⁷⁴ Þeir er óttast þig sjá mig og gleðjast,

því að ég vona á orð þitt.

⁷⁵ Ég veit, Drottinn, að dómar þínir eru réttlátir

og að þú hefir lægt mig í trúfesti þinni.

⁷⁶ Lát miskunn þína verða mér til huggunar,

eins og þú hefir heitið þjóni þínum.

⁷⁷ Lát miskunn þína koma yfir mig, að ég megi lifa,

því að lögmál þitt er unun mín.

⁷⁸ Lát ofstopamennina verða til skammar,

af því að þeir kúga mig með rangsleitni,

en ég íhuga fyrirmæli þín.

⁷⁹ Til mín snúi sér þeir er óttast þig

og þeir er þekkja reglur þínar.

⁸⁰ Hjarta mitt sé grandvart í lögum þínum,

svo að ég verði eigi til skammar.

119:11

⁸¹ Sál mín tærist af þrá eftir hjálpræði þínu,

ég bíð eftir orði þínu.

⁸² Augu mín tærast af þrá eftir fyrirheiti þínu:

Hvenær munt þú hugga mig?

⁸³ Því að ég er orðinn eins og belgur í reykhúsi,

en lögum þínum hefi ég eigi gleymt.

⁸⁴ Hversu margir eru dagar þjóns þíns?

Hvenær munt þú heyja dóm á ofsækjendum mínum?

⁸⁵ Ofstopamenn hafa grafið mér grafir,

menn, er eigi hlýða lögmáli þínu.

⁸⁶ Öll boð þín eru trúfesti.

Menn ofsækja mig með lygum, veit þú mér lið.

⁸⁷ Nærri lá, að þeir gjörðu út af við mig á jörðunni,

og þó hafði ég eigi yfirgefið fyrirmæli þín.

⁸⁸ Lát mig lífi halda sakir miskunnar þinnar,

að ég megi varðveita reglurnar af munni þínum.

119:12

⁸⁹ Orð þitt, Drottinn, varir að eilífu,

það stendur stöðugt á himnum.

⁹⁰ Frá kyni til kyns varir trúfesti þín,

þú hefir grundvallað jörðina, og hún stendur.

⁹¹ Eftir ákvæðum þínum stendur hún enn í dag,

því að allt lýtur þér.

⁹² Ef lögmál þitt hefði eigi verið unun mín,

þá hefði ég farist í eymd minni.

⁹³ Ég skal eigi gleyma fyrirmælum þínum að eilífu,

því að með þeim hefir þú látið mig lífi halda.

⁹⁴ Þinn er ég, hjálpa þú mér,

því að ég leita fyrirmæla þinna.

⁹⁵ Óguðlegir bíða mín til þess að tortíma mér,

en ég gef gætur að reglum þínum.

⁹⁶ Á allri fullkomnun hefi ég séð endi,

en þín boð eiga sér engin takmörk.

119:13

⁹⁷ Hve mjög elska ég lögmál þitt,

allan liðlangan daginn íhuga ég það.

 

⁹⁸ Boð þín hafa gjört mig vitrari en óvinir mínir eru,

því að þau heyra mér til um eilífð.

 

⁹⁹ Ég er hyggnari en allir kennarar mínir,

því að ég íhuga reglur þínar.

¹⁰⁰ Ég er skynsamari en öldungar,

því að ég held fyrirmæli þín.

¹⁰¹ Ég held fæti mínum frá hverjum vondum vegi

til þess að gæta orðs þíns.

¹⁰² Frá ákvæðum þínum hefi ég eigi vikið,

því að þú hefir frætt mig.

¹⁰³ Hversu sæt eru fyrirheit þín gómi mínum,

hunangi betri munni mínum.

¹⁰⁴ Af fyrirmælum þínum er ég skynsamur orðinn,

fyrir því hata ég sérhvern lygaveg.

119:14

¹⁰⁵ Þitt orð er lampi fóta minna

og ljós á vegum mínum.

¹⁰⁶ Ég hefi svarið og haldið það

að varðveita þín réttlátu ákvæði.

¹⁰⁷ Ég er mjög beygður, Drottinn,

lát mig lífi halda eftir orði þínu.

¹⁰⁸ Haf þóknun á sjálfviljafórnum munns míns, Drottinn,

og kenn mér ákvæði þín.

¹⁰⁹ Líf mitt er ætíð í hættu,

en þínu lögmáli hefi ég eigi gleymt.

¹¹⁰ Óguðlegir hafa lagt snöru fyrir mig,

en ég hefi eigi villst frá fyrirmælum þínum.

¹¹¹ Reglur þínar eru eign mín um aldur,

því að þær eru yndi hjarta míns.

¹¹² Ég hneigi hjarta mitt að því að breyta eftir lögum þínum,

um aldur og allt til enda.

119:15

¹¹³ Ég hata þá, er haltra til beggja hliða,

en lögmál þitt elska ég.

¹¹⁴ Þú ert skjól mitt og skjöldur,

ég vona á orð þitt.

¹¹⁵ Burt frá mér, þér illgjörðamenn,

að ég megi halda boð Guðs míns.

¹¹⁶ Styð mig samkvæmt fyrirheiti þínu, að ég megi lifa,

og lát mig eigi til skammar verða í von minni.

¹¹⁷ Styð þú mig, að ég megi frelsast

og ætíð líta til laga þinna.

¹¹⁸ Þú hafnar öllum þeim, er villast frá lögum þínum,

því að svik þeirra eru til einskis.

¹¹⁹ Sem sora metur þú alla óguðlega á jörðu,

þess vegna elska ég reglur þínar.

¹²⁰ Hold mitt nötrar af hræðslu fyrir þér,

og dóma þína óttast ég.

119:16

¹²¹ Ég hefi iðkað rétt og réttlæti,

sel mig eigi í hendur kúgurum mínum.

¹²² Gakk í ábyrgð fyrir þjón þinn, honum til heilla,

lát eigi ofstopamennina kúga mig.

¹²³ Augu mín tærast af þrá eftir hjálpræði þínu

og eftir þínu réttláta fyrirheiti.

¹²⁴ Far með þjón þinn eftir miskunn þinni

og kenn mér lög þín.

¹²⁵ Ég er þjónn þinn, veit mér skyn,

að ég megi þekkja reglur þínar.

¹²⁶ Tími er kominn fyrir Drottin að taka í taumana,

þeir hafa rofið lögmál þitt.

¹²⁷ Þess vegna elska ég boð þín

framar en gull og skíragull.

¹²⁸ Þess vegna held ég beina leið eftir öllum fyrirmælum þínum,

ég hata sérhvern lygaveg.

119:17

¹²⁹ Reglur þínar eru dásamlegar,

þess vegna heldur sál mín þær.

¹³⁰ Útskýring orðs þíns upplýsir,

gjörir fávísa vitra.

¹³¹ Ég opna munninn af ílöngun,

því ég þrái boð þín.

¹³² Snú þér til mín og ver mér náðugur,

eins og ákveðið er þeim er elska nafn þitt.

¹³³ Gjör skref mín örugg með fyrirheiti þínu

og lát ekkert ranglæti drottna yfir mér.

¹³⁴ Leys mig undan kúgun manna,

að ég megi varðveita fyrirmæli þín.

¹³⁵ Lát ásjónu þína lýsa yfir þjón þinn

og kenn mér lög þín.

¹³⁶ Augu mín fljóta í tárum,

af því að menn varðveita eigi lögmál þitt.

119:18

¹³⁷ Réttlátur ert þú, Drottinn,

og réttvísir dómar þínir.

¹³⁸ Þú hefir skipað fyrir reglur þínar með réttlæti

og mikilli trúfesti.

¹³⁹ Ákefð mín eyðir mér,

því að fjendur mínir hafa gleymt orðum þínum.

¹⁴⁰ Orð þitt er mjög hreint,

og þjónn þinn elskar það.

¹⁴¹ Ég er lítilmótlegur og fyrirlitinn,

en fyrirmælum þínum hefi ég eigi gleymt.

¹⁴² Réttlæti þitt er eilíft réttlæti

og lögmál þitt trúfesti.

¹⁴³ Neyð og hörmung hafa mér að höndum borið,

en boð þín eru unun mín.

¹⁴⁴ Reglur þínar eru réttlæti um eilífð,

veit mér skyn, að ég megi lifa.

119:19

¹⁴⁵ Ég kalla af öllu hjarta, bænheyr mig, Drottinn,

ég vil halda lög þín.

¹⁴⁶ Ég ákalla þig, hjálpa þú mér,

að ég megi varðveita reglur þínar.

¹⁴⁷ Ég er á ferli fyrir dögun og hrópa

og bíð orða þinna.

¹⁴⁸ Fyrr en vakan hefst eru augu mín vökul

til þess að íhuga orð þitt.

¹⁴⁹ Hlýð á raust mína eftir miskunn þinni,

lát mig lífi halda, Drottinn, eftir ákvæðum þínum.

¹⁵⁰ Þeir eru nærri, er ofsækja mig af fláræði,

þeir eru langt burtu frá lögmáli þínu.

¹⁵¹ Þú ert nálægur, Drottinn,

og öll boð þín eru trúfesti.

¹⁵² Fyrir löngu hefi ég vitað um reglur þínar,

að þú hefir grundvallað þær um eilífð.

119:20

¹⁵³ Sjá þú eymd mína og frelsa mig,

því að ég hefi eigi gleymt lögmáli þínu.

¹⁵⁴ Flyt þú mál mitt og leys mig,

lát mig lífi halda samkvæmt fyrirheiti þínu.

¹⁵⁵ Hjálpræðið er fjarri óguðlegum,

því að þeir leita eigi fyrirmæla þinna.

¹⁵⁶ Mikil er miskunn þín, Drottinn,

lát mig lífi halda eftir ákvæðum þínum.

¹⁵⁷ Margir eru ofsækjendur mínir og fjendur,

en frá reglum þínum hefi ég eigi vikið.

¹⁵⁸ Ég sé trúrofana og kenni viðbjóðs,

þeir varðveita eigi orð þitt.

¹⁵⁹ Sjá, hversu ég elska fyrirmæli þín,

lát mig lífi halda, Drottinn, eftir miskunn þinni.

¹⁶⁰ Allt orð þitt samanlagt er trúfesti,

og hvert réttlætisákvæði þitt varir að eilífu.

119:21

¹⁶¹ Höfðingjar ofsækja mig að ástæðulausu,

en hjarta mitt óttast orð þín.

¹⁶² Ég gleðst yfir fyrirheiti þínu

eins og sá er fær mikið herfang.

¹⁶³ Ég hata lygi og hefi andstyggð á henni,

en þitt lögmál elska ég.

¹⁶⁴ Sjö sinnum á dag lofa ég þig

sakir þinna réttlátu ákvæða.

¹⁶⁵ Gnótt friðar hafa þeir er elska lögmál þitt,

og þeim er við engri hrösun hætt.

¹⁶⁶ Ég vænti hjálpræðis þíns, Drottinn,

og framkvæmi boð þín.

¹⁶⁷ Sál mín varðveitir reglur þínar,

og þær elska ég mjög.

¹⁶⁸ Ég varðveiti fyrirmæli þín og reglur,

allir mínir vegir eru þér augljósir.

119:22

¹⁶⁹ Ó að hróp mitt mætti nálgast auglit þitt, Drottinn,

veit mér að skynja í samræmi við orð þitt.

¹⁷⁰ Ó að grátbeiðni mín mætti koma fyrir auglit þitt,

frelsa mig samkvæmt fyrirheiti þínu.

¹⁷¹ Lof um þig skal streyma mér af vörum,

því að þú kennir mér lög þín.

¹⁷² Tunga mín skal mæra orð þitt,

því að öll boðorð þín eru réttlæti.

¹⁷³ Hönd þín veiti mér lið,

því að þín fyrirmæli hefi ég útvalið.

¹⁷⁴ Ég þrái hjálpræði þitt, Drottinn,

og lögmál þitt er unun mín.

¹⁷⁵ Lát sál mína lifa, að hún megi lofa þig

og dómar þínir veiti mér lið.

¹⁷⁶ Ég villist sem týndur sauður,

leita þú þjóns þíns,

því að þínum boðum hefi ég eigi gleymt.

120   Helgigönguljóð.

Ég ákalla Drottin í nauðum mínum,

og hann bænheyrir mig.

² Drottinn, frelsa sál mína frá ljúgandi vörum,

frá tælandi tungu.

³ Hversu mun fara fyrir þér nú og síðar,

þú tælandi tunga?

⁴ Örvar harðstjórans eru hvesstar

með glóandi viðarkolum.

⁵ Vei mér, að ég dvel hjá Mesek,

bý hjá tjöldum Kedars.

⁶ Nógu lengi hefir sál mín búið

hjá þeim er friðinn hata.

⁷ Þótt ég tali friðlega,

vilja þeir ófrið.

121   Helgigönguljóð

Ég hef augu mín til fjallanna:

Hvaðan kemur mér hjálp?

² Hjálp mín kemur frá Drottni,

skapara himins og jarðar.

³ Hann mun eigi láta fót þinn skriðna,

vörður þinn blundar ekki.

⁴ Nei, hann blundar ekki og sefur ekki,

hann, vörður Ísraels.

⁵ Drottinn er vörður þinn,

Drottinn skýlir þér,

hann er þér til hægri handar.

⁶ Um daga mun sólarhitinn eigi vinna þér mein,

né heldur tunglið um nætur.

⁷ Drottinn mun vernda þig fyrir öllu illu,

hann mun vernda sál þína.

⁸ Drottinn mun varðveita útgöngu þína og inngöngu

héðan í frá og að eilífu.

122   Helgigönguljóð. Eftir Davíð.

Ég varð glaður, er menn sögðu við mig:

"Göngum í hús Drottins."

² Fætur vorir standa

í hliðum þínum, Jerúsalem.

³ Jerúsalem, þú hin endurreista,

borgin þar sem öll þjóðin safnast saman,

⁴ þangað sem kynkvíslirnar fara,

kynkvíslir Drottins -

það er regla fyrir Ísrael -

til þess að lofa nafn Drottins,

⁵ því að þar standa dómarastólar,

stólar fyrir Davíðs ætt.

⁶ Biðjið Jerúsalem friðar,

hljóti heill þeir, er elska þig.

⁷ Friður sé kringum múra þína,

heill í höllum þínum.

⁸ Sakir bræðra minna og vina

óska ég þér friðar.

⁹ Sakir húss Drottins, Guðs vors,

vil ég leita þér hamingju.

123   Helgigönguljóð.

Til þín hef ég augu mín,

þú sem situr á himnum.

² Eins og augu þjónanna mæna á hönd húsbónda síns,

eins og augu ambáttarinnar mæna á hönd húsmóður sinnar,

svo mæna augu vor á Drottin, Guð vorn,

uns hann líknar oss.

³ Líkna oss, Drottinn, líkna oss,

því að vér höfum fengið meira en nóg af spotti.

⁴ Sál vor hefir fengið meira en nóg af háði hrokafullra,

af spotti dramblátra.

124   Helgigönguljóð. Eftir Davíð.

Hefði það ekki verið Drottinn sem var með oss,

- skal Ísrael segja -

² hefði það ekki verið Drottinn sem var með oss,

þegar menn risu í móti oss,

³ þá hefðu þeir gleypt oss lifandi,

þegar reiði þeirra bálaðist upp í móti oss.

⁴ Þá hefðu vötnin streymt yfir oss,

elfur gengið yfir oss,

⁵ þá hefðu gengið yfir oss

hin beljandi vötn.

⁶ Lofaður sé Drottinn,

er ekki gaf oss tönnum þeirra að bráð.

⁷ Sál vor slapp burt eins og fugl úr snöru fuglarans.

Brast snaran, burt sluppum vér.

⁸ Hjálp vor er í nafni Drottins,

skapara himins og jarðar.

125   Helgigönguljóð.

Þeir sem treysta Drottni

eru sem Síonfjall, er eigi bifast,

sem stendur að eilífu.

 

² Fjöll eru kringum Jerúsalem,

og Drottinn er kringum lýð sinn

héðan í frá og að eilífu.

 

³ Því að veldissproti guðleysisins

mun eigi hvíla á landi réttlátra,

til þess að hinir réttlátu

skuli eigi rétta fram hendur sínar til ranglætis.

⁴ Gjör þú góðum vel til, Drottinn,

og þeim sem hjartahreinir eru.

⁵ En þá er beygja á krókóttar leiðir

mun Drottinn láta hverfa með illgjörðamönnum.

Friður sé yfir Ísrael!

126   Helgigönguljóð.

Þegar Drottinn sneri við hag Síonar,

þá var sem oss dreymdi.

² Þá fylltist munnur vor hlátri,

og tungur vorar fögnuði.

Þá sögðu menn meðal þjóðanna:

"Mikla hluti hefir Drottinn gjört við þá."

³ Drottinn hefir gjört mikla hluti við oss,

vér vorum glaðir.

⁴ Snú við hag vorum, Drottinn,

eins og þú gjörir við lækina í Suðurlandinu.

⁵ Þeir sem sá með tárum,

munu uppskera með gleðisöng.

⁶ Grátandi fara menn

og bera sæðið til sáningar,

með gleðisöng koma þeir aftur

og bera kornbindin heim.

127   Helgigönguljóð. Eftir Salómon.

Ef Drottinn byggir ekki húsið,

erfiða smiðirnir til ónýtis.

Ef Drottinn verndar eigi borgina,

vakir vörðurinn til ónýtis.

² Það er til ónýtis fyrir yður,

þér sem snemma rísið og gangið seint til hvíldar

og etið brauð, sem aflað er með striti:

Svo gefur hann ástvinum sínum í svefni!

³ Sjá, synir eru gjöf frá Drottni,

ávöxtur móðurkviðarins er umbun.

⁴ Eins og örvar í hendi kappans,

svo eru synir getnir í æsku.

⁵ Sæll er sá maður, er fyllt hefir örvamæli sinn með þeim,

þeir verða eigi til skammar,

er þeir tala við óvini sína í borgarhliðinu.

128   Helgigönguljóð.

Sæll er hver sá, er óttast Drottin,

er gengur á hans vegum.

² Já, afla handa þinna skalt þú njóta,

sæll ert þú, vel farnast þér.

³ Kona þín er sem frjósamur vínviður

innst í húsi þínu,

synir þínir sem teinungar olíutrésins

umhverfis borð þitt.

⁴ Sjá, sannarlega hlýtur slíka blessun sá maður,

er óttast Drottin.

⁵ Drottinn blessi þig frá Síon,

þú munt horfa með unun á hamingju Jerúsalem alla ævidaga þína,

⁶ og sjá sonu sona þinna.

Friður sé yfir Ísrael!

129   Helgigönguljóð.

Þeir hafa fjandskapast mjög við mig frá æsku,

- skal Ísrael segja -

² þeir hafa fjandskapast mjög við mig frá æsku,

en þó eigi borið af mér.

³ Plógmennirnir hafa plægt um hrygg mér,

gjört plógför sín löng,

⁴ en Drottinn hinn réttláti hefir skorið í sundur

reipi óguðlegra.

⁵ Sneypast skulu þeir og undan hörfa,

allir þeir sem hata Síon.

⁶ Þeir skulu verða sem gras á þekju,

er visnar áður en það frævist.

⁷ Sláttumaðurinn skal eigi fylla hönd sína

né sá fang sitt sem bindur,

⁸ og þeir sem fram hjá fara skulu ekki segja:

"Blessun Drottins sé með yður."

Vér blessum yður í nafni Drottins!

130   Helgigönguljóð.

Úr djúpinu ákalla ég þig, Drottinn,

² Drottinn, heyr þú raust mína,

lát eyru þín hlusta á

grátbeiðni mína!

³ Ef þú, Drottinn, gæfir gætur að misgjörðum,

Drottinn, hver fengi þá staðist?

⁴ En hjá þér er fyrirgefning,

svo að menn óttist þig.

⁵ Ég vona á Drottin, sál mín vonar,

og hans orðs bíð ég.

⁶ Meir en vökumenn morgun,

vökumenn morgun,

þreyr sál mín Drottin.

⁷ Ó Ísrael, bíð þú Drottins,

því að hjá Drottni er miskunn,

og hjá honum er gnægð lausnar.

⁸ Hann mun leysa Ísrael

frá öllum misgjörðum hans.

131   Helgigönguljóð. Eftir Davíð.

Drottinn, hjarta mitt er eigi dramblátt

né augu mín hrokafull.

Ég fæst eigi við mikil málefni,

né þau sem mér eru ofvaxin.

² Sjá, ég hefi sefað sál mína

og þaggað niður í henni.

Eins og afvanið barn hjá móður sinni,

svo er sál mín í mér.

³ Vona, Ísrael, á Drottin,

héðan í frá og að eilífu.

132   Helgigönguljóð.

Drottinn, mun þú Davíð

allar þrautir hans,

² hann sem sór Drottni,

gjörði heit hinum volduga Jakobs Guði:

³ "Ég vil eigi ganga inn í tjaldhús mitt,

eigi stíga í hvílurúm mitt,

⁴ eigi unna augum mínum svefns

né augnalokum mínum blunds,

⁵ fyrr en ég hefi fundið stað fyrir Drottin,

bústað fyrir hinn volduga Jakobs Guð."

⁶ Sjá, vér höfum heyrt um hann í Efrata,

fundið hann á Jaarmörk.

⁷ Látum oss ganga til bústaðar Guðs,

falla fram á fótskör hans.

⁸ Tak þig upp, Drottinn, og far á hvíldarstað þinn,

þú og örk máttar þíns.

⁹ Prestar þínir íklæðist réttlæti

og dýrkendur þínir fagni.

¹⁰ Sakir Davíðs þjóns þíns

vísa þú þínum smurða eigi frá.

¹¹ Drottinn hefir svarið Davíð

óbrigðulan eið, er hann eigi mun rjúfa:

"Af ávexti kviðar þíns

mun ég setja mann í hásæti þitt.

¹² Ef synir þínir varðveita sáttmála minn

og reglur mínar, þær er ég kenni þeim,

þá skulu og þeirra synir um aldur

sitja í hásæti þínu."

¹³ Því að Drottinn hefir útvalið Síon,

þráð hana sér til bústaðar:

¹⁴ "Þetta er hvíldarstaður minn um aldur,

hér vil ég búa, því að hann hefi ég þráð.

¹⁵ Vistir hans vil ég vissulega blessa,

og fátæklinga hans vil ég seðja með brauði,

¹⁶ presta hans vil ég íklæða hjálpræði,

hinir guðhræddu er þar búa skulu kveða fagnaðarópi.

¹⁷ Þar vil ég láta Davíð horn vaxa,

þar hefi ég búið lampa mínum smurða.

¹⁸ Óvini hans vil ég íklæða skömm,

en á honum skal kóróna hans ljóma."

133   Helgigönguljóð. Eftir Davíð.

Sjá, hversu fagurt og yndislegt það er,

þegar bræður búa saman,

² eins og hin ilmgóða olía á höfðinu,

er rennur niður í skeggið, skegg Arons,

er fellur niður á kyrtilfald hans,

³ eins og dögg af Hermonfjalli,

er fellur niður á Síonfjöll.

Því að þar hefir Drottinn boðið út blessun,

lífi að eilífu.

134   Helgigönguljóð.

Já, lofið Drottin,

allir þjónar Drottins,

þér er standið í húsi Drottins um nætur.

² Fórnið höndum til helgidómsins

og lofið Drottin.

³ Drottinn blessi þig frá Síon,

hann sem er skapari himins og jarðar.

135  

Halelúja.

Lofið nafn Drottins,

lofið hann, þér þjónar Drottins,

² er standið í húsi Drottins,

í forgörðum húss Guðs vors.

³ Lofið Drottin, því að Drottinn er góður,

leikið fyrir nafni hans, því að það er yndislegt.

⁴ Því að Drottinn hefir útvalið sér Jakob,

gert Ísrael að eign sinni.

⁵ Já, ég veit, að Drottinn er mikill

og að Drottinn vor er öllum guðum æðri.

⁶ Allt, sem Drottni þóknast, það gjörir hann,

á himni og jörðu,

í hafinu og öllum djúpunum.

⁷ Hann lætur skýin uppstíga frá endimörkum jarðar,

gjörir eldingarnar til að búa rás regninu,

hleypir vindinum út úr forðabúrum hans.

⁸ Hann laust frumburði Egyptalands,

bæði menn og skepnur,

⁹ sendi tákn og undur yfir Egyptaland,

gegn Faraó og öllum þjónum hans.

¹⁰ Hann laust margar þjóðir

og deyddi volduga konunga:

¹¹ Síhon, Amorítakonung,

og Óg, konung í Basan,

og öll konungsríki í Kanaan,

¹² og gaf lönd þeirra að erfð,

að erfð Ísrael, lýð sínum.

¹³ Drottinn, nafn þitt varir að eilífu,

minning þín, Drottinn, frá kyni til kyns,

¹⁴ því að Drottinn réttir hlut þjóðar sinnar

og aumkast yfir þjóna sína.

¹⁵ Skurðgoð þjóðanna eru silfur og gull,

handaverk manna.

¹⁶ Þau hafa munn, en tala ekki,

augu, en sjá ekki,

¹⁷ þau hafa eyru, en heyra ekki,

og eigi er heldur neinn andardráttur í munni þeirra.

¹⁸ Eins og þau eru, verða smiðir þeirra,

allir þeir, er á þau treysta.

¹⁹ Ísraels ætt, lofið Drottin,

Arons ætt, lofið Drottin!

²⁰ Leví ætt, lofið Drottin,

þér sem óttist Drottin, lofið hann!

²¹ Lofaður sé Drottinn frá Síon,

hann sem býr í Jerúsalem!

Halelúja.

136

Þakkið Drottni, því að hann er góður,

því að miskunn hans varir að eilífu.

² Þakkið Guði guðanna,

því að miskunn hans varir að eilífu,

³ þakkið Drottni drottnanna,

því að miskunn hans varir að eilífu,

⁴ honum, sem einn gjörir mikil dásemdarverk,

því að miskunn hans varir að eilífu,

⁵ honum, sem skapaði himininn með speki,

því að miskunn hans varir að eilífu,

⁶ honum, sem breiddi jörðina út á vötnunum,

því að miskunn hans varir að eilífu,

⁷ honum, sem skapaði stóru ljósin,

því að miskunn hans varir að eilífu,

⁸ sólina til þess að ráða deginum,

því að miskunn hans varir að eilífu,

⁹ tunglið og stjörnurnar til þess að ráða nóttunni,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁰ honum, sem laust Egypta með deyðing frumburðanna,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹¹ og leiddi Ísrael burt frá þeim,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹² með sterkri hendi og útréttum armlegg,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹³ honum, sem skipti Rauðahafinu sundur,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁴ og lét Ísrael ganga gegnum það,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁵ og keyrði Faraó og her hans út í Rauðahafið,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁶ honum, sem leiddi lýð sinn gegnum eyðimörkina,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁷ honum, sem laust mikla konunga,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁸ og deyddi volduga konunga,

því að miskunn hans varir að eilífu,

¹⁹ Síhon Amorítakonung,

því að miskunn hans varir að eilífu,

²⁰ og Óg konung í Basan,

því að miskunn hans varir að eilífu,

²¹ og gaf land þeirra að erfð,

því að miskunn hans varir að eilífu,

²² að erfð Ísrael þjóni sínum,

því að miskunn hans varir að eilífu,

²³ honum, sem minntist vor í læging vorri,

því að miskunn hans varir að eilífu,

²⁴ og frelsaði oss frá fjandmönnum vorum,

því að miskunn hans varir að eilífu,

²⁵ sem gefur fæðu öllu holdi,

því að miskunn hans varir að eilífu.

²⁶ Þakkið Guði himnanna,

því að miskunn hans varir að eilífu.

137

Við Babýlons fljót, þar sátum vér og grétum,

er vér minntumst Síonar.

² Á pílviðina þar

hengdum vér upp gígjur vorar.

³ Því að herleiðendur vorir heimtuðu

söngljóð af oss

og kúgarar vorir kæti:

"Syngið oss Síonarkvæði!"

⁴ Hvernig ættum vér að syngja Drottins ljóð

í öðru landi?

⁵ Ef ég gleymi þér, Jerúsalem,

þá visni mín hægri hönd.

⁶ Tunga mín loði mér við góm,

ef ég man eigi til þín,

ef Jerúsalem er eigi allra besta yndið mitt.

⁷ Mun þú Edóms niðjum, Drottinn,

óheilladag Jerúsalem,

þegar þeir æptu: "Rífið, rífið

allt niður til grunna!"

⁸ Babýlonsdóttir, þú sem tortímir!

Heill þeim, er geldur þér

fyrir það sem þú hefir gjört oss!

⁹ Heill þeim er þrífur ungbörn þín

og slær þeim niður við stein.

138   Eftir Davíð.

Ég vil lofa þig af öllu hjarta,

lofsyngja þér frammi fyrir guðunum.

² Ég vil falla fram fyrir þínu heilaga musteri

og lofa nafn þitt sakir miskunnar þinnar og trúfesti,

því að þú hefir gjört nafn þitt og orð þitt meira öllu öðru.

³ Þegar ég hrópaði, bænheyrðir þú mig,

þú veittir mér hugmóð, er ég fann kraft hjá mér.

⁴ Allir konungar á jörðu skulu lofa þig, Drottinn,

er þeir heyra orðin af munni þínum.

⁵ Þeir skulu syngja um vegu Drottins,

því að mikil er dýrð Drottins.

⁶ Því að Drottinn er hár og sér þó hina lítilmótlegu

og þekkir hinn drambláta í fjarska.

⁷ Þótt ég sé staddur í þrengingu,

lætur þú mig lífi halda,

þú réttir út hönd þína gegn reiði óvina minna,

og hægri hönd þín hjálpar mér.

⁸ Drottinn mun koma öllu vel til vegar fyrir mig,

Drottinn, miskunn þín varir að eilífu.

Yfirgef eigi verk handa þinna.

139   Til söngstjórans. Davíðssálmur.

Drottinn, þú rannsakar og þekkir mig.

² Hvort sem ég sit eða stend, þá veist þú það,

þú skynjar hugrenningar mínar álengdar.

³ Hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það,

og alla vegu mína gjörþekkir þú.

⁴ Því að eigi er það orð á tungu minni,

að þú, Drottinn, þekkir það eigi til fulls.

⁵ Þú umlykur mig á bak og brjóst,

og hönd þína hefir þú lagt á mig.

⁶ Þekking þín er undursamlegri en svo, að ég fái skilið,

of háleit, ég er henni eigi vaxinn.

⁷ Hvert get ég farið frá anda þínum

og hvert flúið frá augliti þínu?

⁸ Þótt ég stigi upp í himininn, þá ertu þar,

þótt ég gjörði undirheima að hvílu minni, sjá, þú ert þar.

⁹ Þótt ég lyfti mér á vængi morgunroðans

og settist við hið ysta haf,

¹⁰ einnig þar mundi hönd þín leiða mig

og hægri hönd þín halda mér.

¹¹ Og þótt ég segði: "Myrkrið hylji mig

og ljósið í kringum mig verði nótt,"

¹² þá myndi þó myrkrið eigi verða þér of myrkt

og nóttin lýsa eins og dagur,

myrkur og ljós eru jöfn fyrir þér.

¹³ Því að þú hefir myndað nýru mín,

ofið mig í móðurlífi.

¹⁴ Ég lofa þig fyrir það, að ég er undursamlega skapaður,

undursamleg eru verk þín,

það veit ég næsta vel.

¹⁵ Beinin í mér voru þér eigi hulin,

þegar ég var gjörður í leyni,

myndaður í djúpum jarðar.

¹⁶ Augu þín sáu mig, er ég enn var ómyndað efni,

ævidagar voru ákveðnir

og allir skráðir í bók þína,

áður en nokkur þeirra var til orðinn.

¹⁷ En hversu torskildar eru mér hugsanir þínar, ó Guð,

hversu stórkostlegar eru þær allar samanlagðar.

¹⁸ Ef ég vildi telja þær, væru þær fleiri en sandkornin,

ég mundi vakna og vera enn með hugann hjá þér.

¹⁹ Ó að þú, Guð, vildir fella níðingana.

Morðingjar! Víkið frá mér.

²⁰ Þeir þrjóskast gegn þér með svikum

og leggja nafn þitt við hégóma.

²¹ Ætti ég eigi, Drottinn, að hata þá, er hata þig,

og hafa viðbjóð á þeim, er rísa gegn þér?

²² Ég hata þá fullu hatri,

þeir eru orðnir óvinir mínir.

²³ Prófa mig, Guð, og þekktu hjarta mitt,

rannsaka mig og þekktu hugsanir mínar,

²⁴ og sjá þú, hvort ég geng á glötunarvegi,

og leið mig hinn eilífa veg.

140   Til söngstjórans. Davíðssálmur.

² Frelsa mig, Drottinn, frá illmennum,

vernda mig fyrir ofríkismönnum,

³ þeim er hyggja á illt í hjarta sínu

og vekja ófrið á degi hverjum.

⁴ Þeir gjöra tungur sínar hvassar sem höggormar,

nöðrueitur er undir vörum þeirra. [Sela]

⁵ Varðveit mig, Drottinn, fyrir hendi óguðlegra,

vernda mig fyrir ofríkismönnum,

er hyggja á að bregða fæti fyrir mig.

⁶ Ofstopamenn hafa lagt gildrur í leyni fyrir mig

og þanið út snörur eins og net,

hjá vegarbrúninni hafa þeir lagt möskva fyrir mig. [Sela]

⁷ Ég sagði við Drottin: Þú ert Guð minn,

ljá eyra, Drottinn, grátbeiðni minni.

⁸ Drottinn Guð, mín máttuga hjálp,

þú hlífir höfði mínu á orustudeginum.

⁹ Uppfyll eigi, Drottinn, óskir hins óguðlega,

lát vélar hans eigi heppnast. [Sela]

¹⁰ Þeir skulu eigi hefja höfuðið umhverfis mig,

ranglæti vara þeirra skal hylja sjálfa þá.

¹¹ Lát rigna á þá eldsglóðum,

hrind þeim í gryfjur, svo að þeir fái eigi upp staðið.

¹² Illmáll maður skal eigi fá staðist í landinu,

ofríkismanninn skal ógæfan elta með sífelldum höggum.

¹³ Ég veit, að Drottinn flytur mál hrjáðra,

rekur réttar snauðra.

¹⁴ Vissulega skulu hinir réttlátu lofa nafn þitt,

hinir hreinskilnu búa fyrir augliti þínu.

141   Davíðssálmur.

Drottinn, ég ákalla þig, skunda þú til mín,

ljá eyra raust minni, er ég ákalla þig.

² Bæn mín sé fram borin sem reykelsisfórn fyrir auglit þitt,

upplyfting handa minna sem kvöldfórn.

³ Set þú, Drottinn, vörð fyrir munn minn,

gæslu fyrir dyr vara minna.

⁴ Lát eigi hjarta mitt hneigjast að neinu illu,

að því að fremja óguðleg verk

með illvirkjum,

og lát mig eigi eta krásir þeirra.

⁵ Þótt réttlátur maður slái mig

og trúaður hirti mig,

mun ég ekki þiggja sæmd af illum mönnum.

Bæn mín stendur gegn illsku þeirra.

⁶ Þegar höfðingjum þeirra verður hrundið niður af kletti,

munu menn skilja, að orð mín voru sönn.

⁷ Eins og menn höggva við og kljúfa á jörðu,

svo skal beinum þeirra tvístrað við gin Heljar.

⁸ Til þín, Drottinn, mæna augu mín,

hjá þér leita ég hælis,

sel þú eigi fram líf mitt.

⁹ Varðveit mig fyrir gildru þeirra, er sitja um mig,

og fyrir snörum illvirkjanna.

¹⁰ Hinir óguðlegu falli í sitt eigið net,

en ég sleppi heill á húfi.

142   Maskíl eftir Davíð, er hann var í hellinum. Bæn.

² Ég hrópa hátt til Drottins,

hástöfum grátbæni ég Drottin.

³ Ég úthelli kveini mínu fyrir honum,

tjái honum neyð mína.

⁴ Þegar andi minn örmagnast í mér,

þekkir þú götu mína.

Á leið þeirri er ég geng

hafa þeir lagt snörur fyrir mig.

⁵ Ég lít til hægri handar og skyggnist um,

en enginn kannast við mig.

Mér er varnað sérhvers hælis,

enginn spyr eftir mér.

⁶ Ég hrópa til þín, Drottinn,

ég segi: Þú ert hæli mitt,

hlutdeild mín á landi lifenda.

⁷ Veit athygli kveini mínu,

því að ég er mjög þjakaður,

bjarga mér frá ofsækjendum mínum,

því að þeir eru mér yfirsterkari.

⁸ Leið mig út úr dýflissunni,

að ég megi lofa nafn þitt,

hinir réttlátu skipast í kringum mig,

þegar þú gjörir vel til mín.

143   Davíðssálmur.

Drottinn, heyr þú bæn mína,

ljá eyra grátbeiðni minni í trúfesti þinni,

bænheyr mig í réttlæti þínu.

² Gakk eigi í dóm við þjón þinn,

því að enginn er réttlátur fyrir augliti þínu.

³ Óvinurinn eltir sál mína,

slær líf mitt til jarðar,

lætur mig búa í myrkri

eins og þá sem löngu eru dánir.

⁴ Andi minn örmagnast í mér,

hjarta mitt er agndofa hið innra í mér.

⁵ Ég minnist fornra daga,

íhuga allar gjörðir þínar,

ígrunda verk handa þinna.

⁶ Ég breiði út hendurnar í móti þér,

sál mín er sem örþrota land fyrir þér. [Sela]

⁷ Flýt þér að bænheyra mig, Drottinn,

andi minn örmagnast,

byrg eigi auglit þitt fyrir mér,

svo að ég verði ekki líkur þeim, er gengnir eru til grafar.

⁸ Lát þú mig heyra miskunn þína að morgni dags,

því að þér treysti ég.

Gjör mér kunnan þann veg, er ég á að ganga,

því að til þín hef ég sál mína.

⁹ Frelsa mig frá óvinum mínum, Drottinn,

ég flý á náðir þínar.

¹⁰ Kenn mér að gjöra vilja þinn,

því að þú ert minn Guð.

Þinn góði andi leiði mig

um slétta braut.

¹¹ Veit mér að lifa, Drottinn, sakir nafns þíns,

leið mig úr nauðum sakir réttlætis þíns.

¹² Lát þú óvini mína hverfa sakir trúfesti þinnar,

ryð þeim öllum úr vegi, er að mér þrengja,

því að ég er þjónn þinn.

144   Eftir Davíð.

Lofaður sé Drottinn, bjarg mitt,

sem æfir hendur mínar til bardaga,

fingur mína til orustu.

² Miskunn mín og vígi,

háborg mín og hjálpari,

skjöldur minn og athvarf,

hann leggur þjóðir undir mig.

³ Drottinn, hvað er maðurinn þess, að þú þekkir hann,

mannsins barn, að þú gefir því gaum.

⁴ Maðurinn er sem vindblær,

dagar hans sem hverfandi skuggi.

⁵ Drottinn, sveig þú himin þinn og stíg niður,

snertu fjöllin, svo að úr þeim rjúki.

⁶ Lát eldinguna leiftra og tvístra óvinum,

skjót örvum þínum og skelf þá.

⁷ Rétt út hönd þína frá hæðum,

hríf mig burt og bjarga mér

úr hinum miklu vötnum,

af hendi útlendinganna.

⁸ Munnur þeirra mælir tál,

og hægri hönd þeirra er lyginnar hönd.

⁹ Guð, ég vil syngja þér nýjan söng,

ég vil leika fyrir þér á tístrengjaða hörpu.

¹⁰ Þú veitir konungunum sigur,

hrífur Davíð þjón þinn undan hinu illa sverði.

¹¹ Hríf mig burt og bjarga mér

af hendi útlendinganna.

Munnur þeirra mælir tál,

og hægri hönd þeirra er lyginnar hönd.

¹² Synir vorir eru sem þroskaðir teinungar í æsku sinni,

dætur vorar sem hornsúlur, úthöggnar í hallarstíl.

¹³ Hlöður vorar eru fullar og veita afurðir af hverri tegund,

fénaður vor getur af sér þúsundir,

verður tíþúsundfaldur á haglendum vorum,

¹⁴ uxar vorir klyfjaðir,

ekkert skarð og engir hernumdir

og ekkert óp á torgum vorum.

¹⁵ Sæl er sú þjóð, sem svo er ástatt fyrir,

sæl er sú þjóð, sem á Drottin að Guði.

145   Davíðs-lofsöngur.

Ég vil vegsama þig, ó Guð minn, þú konungur,

og prísa nafn þitt um aldur og ævi.

² Á hverjum degi vil ég prísa þig

og lofa nafn þitt um aldur og ævi.

³ Mikill er Drottinn og mjög vegsamlegur,

mikilleikur hans er órannsakanlegur.

⁴ Ein kynslóðin vegsamar verk þín fyrir annarri

og kunngjörir máttarverk þín.

⁵ Þær segja frá tign og dýrð vegsemdar þinnar:

"Ég vil syngja um dásemdir þínar."

⁶ Og um mátt ógnarverka þinna tala þær:

"Ég vil segja frá stórvirkjum þínum."

⁷ Þær minna á þína miklu gæsku

og fagna yfir réttlæti þínu.

⁸ Náðugur og miskunnsamur er Drottinn,

þolinmóður og mjög gæskuríkur.

⁹ Drottinn er öllum góður,

og miskunn hans er yfir öllu, sem hann skapar.

¹⁰ Öll sköpun þín lofar þig, Drottinn,

og dýrkendur þínir prísa þig.

¹¹ Þeir tala um dýrð konungdóms þíns,

segja frá veldi þínu.

¹² Þeir kunngjöra mönnum veldi þitt,

hina dýrlegu tign konungdóms þíns.

¹³ Konungdómur þinn er konungdómur um allar aldir

og ríki þitt stendur frá kyni til kyns.

Drottinn er trúfastur í öllum orðum sínum

og miskunnsamur í öllum verkum sínum.

¹⁴ Drottinn styður alla þá, er ætla að hníga,

og reisir upp alla niðurbeygða.

¹⁵ Allra augu vona á þig,

og þú gefur þeim fæðu þeirra á réttum tíma.

¹⁶ Þú lýkur upp hendi þinni

og seður allt sem lifir með blessun.

¹⁷ Drottinn er réttlátur á öllum sínum vegum

og miskunnsamur í öllum sínum verkum.

¹⁸ Drottinn er nálægur öllum sem ákalla hann,

öllum sem ákalla hann í einlægni.

¹⁹ Hann uppfyllir ósk þeirra er óttast hann,

og hróp þeirra heyrir hann og hjálpar þeim.

²⁰ Drottinn varðveitir alla þá er elska hann,

en útrýmir öllum níðingum.

²¹ Munnur minn skal mæla orðstír Drottins,

allt hold vegsami hans heilaga nafn um aldur og ævi.

146  

Halelúja.

Lofa þú Drottin, sála mín!

² Ég vil lofa Drottin meðan lifi,

lofsyngja Guði mínum, meðan ég er til.

³ Treystið eigi tignarmennum,

mönnum sem enga hjálp geta veitt.

⁴ Andi þeirra líður burt, þeir verða aftur að jörðu,

á þeim degi verða áform þeirra að engu.

⁵ Sæll er sá, er á Jakobs Guð sér til hjálpar,

sá er setur von sína á Drottin, Guð sinn,

⁶ hann sem skapað hefir himin og jörð,

hafið og allt sem í því er,

hann sem varðveitir trúfesti sína að eilífu,

⁷ sem rekur réttar kúgaðra

og veitir brauð hungruðum.

Drottinn leysir hina bundnu,

⁸ Drottinn opnar augu blindra,

Drottinn reisir upp niðurbeygða,

Drottinn elskar réttláta.

⁹ Drottinn varðveitir útlendingana,

hann annast ekkjur og föðurlausa,

en óguðlega lætur hann fara villa vegar.

¹⁰ Drottinn er konungur að eilífu,

hann er Guð þinn, Síon, frá kyni til kyns.

Halelúja.

147

Halelúja.

Það er gott að leika fyrir Guði vorum,

því að hann er yndislegur, honum hæfir lofsöngur.

² Drottinn endurreisir Jerúsalem,

safnar saman hinum tvístruðu af Ísrael.

³ Hann læknar þá, er hafa sundurkramið hjarta,

og bindur um benjar þeirra.

⁴ Hann ákveður tölu stjarnanna,

kallar þær allar með nafni.

⁵ Mikill er Drottinn vor og ríkur að veldi,

speki hans er ómælanleg.

⁶ Drottinn annast hrjáða,

en óguðlega lægir hann að jörðu.

⁷ Syngið Drottni með þakklæti,

leikið á gígju fyrir Guði vorum.

⁸ Hann hylur himininn skýjum,

býr regn handa jörðinni,

lætur gras spretta á fjöllunum.

⁹ Hann gefur skepnunum fóður þeirra,

hrafnsungunum, þegar þeir kalla.

¹⁰ Hann hefir eigi mætur á styrkleika hestsins,

eigi þóknun á fótleggjum mannsins.

¹¹ Drottinn hefir þóknun á þeim er óttast hann,

þeim er bíða miskunnar hans.

¹² Vegsama Drottin, Jerúsalem,

lofa þú Guð þinn, Síon,

¹³ því að hann hefir gjört sterka slagbrandana fyrir hliðum þínum,

blessað börn þín, sem í þér eru.

¹⁴ Hann gefur landi þínu frið,

seður þig á hinu kjarnbesta hveiti.

¹⁵ Hann sendir orð sitt til jarðar,

boð hans hleypur með hraða.

¹⁶ Hann gefur snjó eins og ull,

stráir út hrími sem ösku.

¹⁷ Hann sendir hagl sitt sem brauðmola,

hver fær staðist frost hans?

¹⁸ Hann sendir út orð sitt og lætur ísinn þiðna,

lætur vind sinn blása, og vötnin renna.

¹⁹ Hann kunngjörði Jakob orð sitt,

Ísrael lög sín og ákvæði.

²⁰ Svo hefir hann eigi gjört við neina þjóð,

þeim kennir hann ekki ákvæði sín.

Halelúja.

148

Halelúja.

Lofið Drottin af himnum,

lofið hann á hæðum.

² Lofið hann, allir englar hans,

lofið hann, allir herskarar hans.

³ Lofið hann, sól og tungl,

lofið hann, allar lýsandi stjörnur.

⁴ Lofið hann, himnar himnanna

og vötnin, sem eru yfir himninum.

⁵ Þau skulu lofa nafn Drottins,

því að hans boði voru þau sköpuð.

⁶ Og hann fékk þeim stað um aldur og ævi,

hann gaf þeim lög, sem þau mega eigi brjóta.

⁷ Lofið Drottin af jörðu,

þér sjóskrímsl og allir hafstraumar,

⁸ eldur og hagl, snjór og reykur,

stormbylurinn, sem framkvæmir orð hans,

⁹ fjöllin og allar hæðir,

ávaxtartrén og öll sedrustrén,

¹⁰ villidýrin og allur fénaður,

skriðkvikindin og fleygir fuglar,

¹¹ konungar jarðarinnar og allar þjóðir,

höfðingjar og allir dómendur jarðar,

¹² bæði yngismenn og yngismeyjar,

öldungar og ungir sveinar!

¹³ Þau skulu lofa nafn Drottins,

því að hans nafn eitt er hátt upp hafið,

tign hans er yfir jörð og himni.

¹⁴ Hann lyftir upp horni fyrir lýð sinn,

lofsöngur hljómi hjá öllum dýrkendum hans,

hjá sonum Ísraels, þjóðinni, sem er nálæg honum.

Halelúja.

149

Halelúja.

Syngið Drottni nýjan söng,

lofsöngur hans hljómi í söfnuði trúaðra.

² Ísrael gleðjist yfir skapara sínum,

synir Síonar fagni yfir konungi sínum.

³ Þeir skulu lofa nafn hans með gleðidansi,

leika fyrir honum á bumbur og gígjur.

⁴ Því að Drottinn hefir þóknun á lýð sínum,

hann skrýðir hrjáða með sigri.

⁵ Hinir trúuðu skulu gleðjast með sæmd,

syngja fagnandi í hvílum sínum

⁶ með lofgjörð Guðs á tungu

og tvíeggjað sverð í höndum

⁷ til þess að framkvæma hefnd á þjóðunum,

hirtingu á lýðunum,

⁸ til þess að binda konunga þeirra með fjötrum,

þjóðhöfðingja þeirra með járnhlekkjum,

⁹ til þess að fullnægja á þeim skráðum dómi.

Það er til vegsemdar öllum dýrkendum hans.

Halelúja.

150

Halelúja.

Lofið Guð í helgidómi hans,

lofið hann í voldugri festingu hans!

² Lofið hann fyrir máttarverk hans,

lofið hann eftir mikilleik hátignar hans!

³ Lofið hann með lúðurhljómi,

lofið hann með hörpu og gígju!

⁴ Lofið hann með bumbum og gleðidansi,

lofið hann með strengleik og hjarðpípum!

⁵ Lofið hann með hljómandi skálabumbum,

lofið hann með hvellum skálabumbum!

⁶ Allt sem andardrátt hefir lofi Drottin!

Halelúja!